“شما سیب را دوست ندارید؟”
“یادم نیست که آیا آنها را دوست دارم”
با تکرار شگفتی های فلسفی ساراماگو، در موضوعات پیچیده بررسی شده توسط کافمنرا درخشش ابدی یک ذهن پاک و همه آن را با سبک روایت خسته کننده ای از یورگوس لانتیموس، سیب برداشتی ناپسند ، براندازانه از هویت ، حافظه و غم و اندوه و اولین ویژگی برجسته کارگردان یونانی است کریستوس نیکو.
در جایی از گذشته نزدیک ، فرار از فراموشی خیابان های یک شهر یونان را شکار می کند. مردی که به خاطر نمی آورد مالک اتومبیلی باشد که فقط با پیاده رو تصادف کرد ، مات و مبهوت روی پیاده رو نشسته است. یک مهمانی مهمانی با لباس کامل بتمن پس از تسلیم شدن در یک وضعیت گیجی محض ، به درون آمبولانس می رقصد. وقتی یک مرد میانسال (آریس سروتالیس) در آخرین ایستگاه اتوبوس در خواب دیده می شود ، وی به یک مرکز درمانی منتقل می شود که مسئولیت برخورد با افراد آسیب دیده از این اپیدمی را دارد.
به محض ورود ، مرد شماره گذاری شده و از او عکس گرفته می شود ، یکی از این تعداد یکی در نسخه پیچ خورده انسانی از دست رفته و پیدا شده است. بدون داشتن شناسنامه ، منتظر است ادعا شود ، کسی در بیمارستان را بکشد و به سمت او بدود و دستانش را کاملا باز کند. زمان کنونی وجود دارد و هیچ ادعایی مطرح نمی شود. این مرد ناشناس باقی مانده است ، یک رمز و راز در حال گشت و گذار در بخش ها ، آزمایشات حافظه ، و سکوت تماشای سایر بیماران در حال ترک.
هویت جدید
هنگام برخورد با این واقعیت که ممکن است هرگز راهی برای خروج از بیمارستان نبیند ، مرد با دکتر مسئول “مطالبات بی ادعا” مشورت می کند و خود را در برنامه ای غیررسمی به نام “هویت جدید” ثبت می کند. حداقل هدف این ابتکار عمل بلند پروازانه است: یاد دادن نحوه زندگی به مردم – شروع مجدد آنها. به بیماران یک آپارتمان ، دوربین پولاروید و مجموعه ای از نوارهای از قبل ضبط شده با دستورالعمل هایی برای اقدامات بعدی داده می شود.
مانند کودکان ، افراد فراموشی در خیابان ها پرسه می زنند و موارد موجود در لیست خود را بررسی می کنند: دوچرخه سواری ، سینما رفتن ، شرکت در یک مهمانی. همانطور که بیشتر به دستورالعمل های خود می روند ، صدای سردی که از ضبط صوت بیرون می آید نکاتی را در مورد نحوه معاشقه ، نحوه برقراری تماس جنسی و حتی در مورد نحوه پشتیبانی از مرگ ارائه می دهد. شخصیتی شبیه به خدا و رباتیک رباتیک که در یک ضبط صوت گیر افتاده است.
میراث پاک شد
نیکو ایده هویت را به عنوان ذاتی وابسته به لحظات مشترک خاطرات تبدیل شده بررسی می کند. چه چیزی از ما باقی مانده است که ناگهان اثری از وجود ما از آنهایی که دوستشان داریم پاک شود؟ چقدر فکر کردن برای داشتن یک زندگی کامل و ترسناک از پاک شدن هر احساس میراث در اثر پاک کردن ناعادلانه همه خاطرات تلفیقی ، تبدیل شدن به کسی که نمی توان آن را از دست داد ، ترسناک است. چه مقدار از ما مستقیماً محصول متقابل هستیم ، از اینکه چگونه در کنار یکدیگر به خواب می رویم ، چگونه مسواک می زنیم و هنگام صرف شام در مایکروویو در آخرین لحظه تصمیم می گیریم درباره چه موضوعاتی گفتگو کنیم؟ حرکت نامحسوس معمول روزمره به آرامی موجودات ما را شکل می دهد ، یک دست نامرئی در صورت عدم موفقیت کورکورانه آشکار می شود.
چیزی که ما انتخاب می کنیم به خاطر بسپاریم
با تکامل فیلم ، بحث به سمت مفهوم خاطرات تبدیل شده توسط چاقوهای تیز توسط سنگین غم و اندوه سوق می یابد. با انتظارات به تدریج پایان یافت ، نیکو یک موزاییک پرتوی از دست دادن و یادآوری ایجاد می کند ، یک غم انگیز غم انگیز محض انسانی است که نمی تواند ذهن خود را درمان کند. تا آن زمان سیب به نتیجه گیری گره خورده خود می رسد ، تنها چیزی که باقی مانده است این عذاب دلهره آور است که آیا می خواهیم به جای یک زندگی عاری از زندگی سخت ، همه خاطرات خوشحال را خداحافظی کنیم؟
نظر شما درباره مفهوم سیب چیست؟ به ما در کامنت ها اطلاع دهید!
Apples بخشی از جشنواره صنعت فیلم جشنواره بین المللی تورنتو امسال است.
https://www.youtube.com/watch؟v=0ulEc2aSq8o
آیا محتوایی از این دست برای شما مهم است؟
عضو شوید و از روزنامه نگاری فیلم حمایت کنید. قفل دسترسی به همه مقالات عالی فیلم استعلام را باز کنید. به جامعه ای از خوانندگان همفکر و علاقه مند به سینما بپیوندید – به اعضای خصوصی ما دسترسی پیدا کنید ، به فیلمسازان مستقل پاسخ دهید و موارد دیگر.
همین الان ملحق شوید، همین الان بپیوندید!
